به گزارش خبرنگارمهر، پس از پیگیری های فراوان از مسئولین شورای توسعه فرهنگ قرآنی و عدم پاسخگویی در خصوص صحت و سقم مصوبات چهل ودومین جلسه، یک عضو حقیقی و حاضر در جلسه در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص مصوبات این جلسه، گفت: مصوبه ای برای انحلال هیات نداشتیم. وزیر فرهنگ و ارشاداسلامی  و رییس سازمان تبلیغات در رابطه با ادامه و نحوه کار هیات رسیدگی به امورموسسات به همفکری رسیدند و پیشنهاد مشترک دو امضایی را به شورای توسعه ابلاغ خواهند کرد.

وی ادامه داد: ممکن است در این همفکری به این نتیجه برسند که هیات منحل و یا هیات جدیدی تشکیل شود که در فرصت یک ماهه تا جلسه بعدی شورای توسعه تصمیمات اتخاذ می شود.

این عضو حقیقی حاضر در جلسه شورای توسعه با اشاره به اینکه صدور مجوز موسسات قرآنی به روال قبل بازگردانده شده است، تصریح کرد:با توجه به تفاهمی که میان رییس سازمان تبلیغات اسلامی و وزیرفرهنگ وارشاد اسلامی منعقد شده سازو کار جدید برای هیات رسیدگی به امور موسسات قرآنی بازطراحی می شود و حتی ممکن است ترکیب اعضای آن نیز تغییر کند. بر همین اساس قرار بر این شد که صدور مجوز را هر دو سازمان با طراحی جدید داشته باشند تا دوگانگی های قبلی را نداشته باشد.

وی در خصوص مصوبه دوم نیز اذعان داشت: همچنین قرار شد رییس سازمان فرهنگ و ارشاداسلامی و رییس سازمان تبلیغات وضعیت ادغام دو اتحادیه قرآنی را تعیین تکلیف کنند.

هیأت رسیدگی به امور مؤسسات قرآنی به منظور ایجاد ساز وکار لازم برای هماهنگی دستگاه‌ها در اجرای ضوابط و مقررات تأسیس مؤسسات فرهنگی قرآن و عترت (ع) و حُسن تعامل، هماهنگی و هم‌افزایی در انجام وظایف مصرّح و قانونی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی و اتخاذ روش‌های مطلوب در عرصه ساماندهی مشارکت‌های مردمی و صدور مجوز و نظارت بر فعالیت‌های آنها، در سال ۹۴ بر اساس مصوبه شورای توسعه فرهنگ قرآنی تشکیل شد که عدم پاسخگویی به موقع مدیران قرآنی در این خصوص ابهامات زیادی را ایجاد کرده است.

رژیم صهیونیستی هرازگاهی از رزمایش هایی به منظور آمادگی برای رویارویی آتی در جبهه های جنوبی و شمالی دم می زند و مانوری که اخیرا شروع کرده نیز به منظور آمادگی برای جنگ در دو جبهه شمال یعنی با حزب الله و جنوب با گروههای فلسطینی به شکل همزمان است. این به موازات انتخاب «آویو کوخاوی» به عنوان رئیس جدید ستاد ارتش رژیم صهیونیستی است.

تردیدی نیست که صهیونیستها به شدت از جبهه شمالی و جنوبی هراس دارند و تحرکات آنها نیز از این ترس و وحشت نشات می گیرد.

«آلون بن داوید» تحلیلگر امور نظامی کانال ۱۰ تلویزیون رژیم صهیونیستی که روابط محکمی با موسسه امنیتی در تل آویو دارد، اعلام کرد: «حمله به حزب الله لبنان، اسرائیل را وارد یکی از سخت ترین جنگهایی که می شناسیم، می کندحمله به حزب الله لبنان، اسرائیل را وارد یکی از سخت ترین جنگهایی که می شناسیم، می کند. باید با احتیاط عمل کرد. امکان جنگ در دو جبهه شمال و جنوب نیست و اگر نتانیاهو چشمانش به سوی شمال باشد، مفهمومش آرامش جبهه جنوبی است».

از سوی دیگر «اسحاق بریک» از ژنرال های احتیاط در گزارشی به کمیته خارجی و امنیت وابسته به کنیست رژیم صهیونیستی به کمبودها و دغدهه هایی که ارتش رژیم صهیونیستی با آن دست و پنجه نرم می کند، پرداخته است.

وی اذعان کرد: «حقیقت اوضاع را باید از زبان افسران جویا شد تا متوجه اوضاع واحدهای مخازن اضطراری و کمبود خطرناک نیروی انسانی و تعمیر و نگهداری تانکها و نفربرها بشویم. نظامیانی که من با آنها سخن گفتم از مشکلات شدید و بی شمار سخن گفتند. آنچه من به شما(اعضای کنیست) می گویم از فرماندهان عالی رتبه ارتش نخواهید شنید. به شما توصیه می کنم با نظامیان گفتگو کنید تا در جریان واحدهای مخازن اضطراری قرار بگیرید و شما را از مشکلات آگاه کنند. ارتش اسرائیل با مشکلات عدیده ای روبرو است که مهمترین آنها چالش نیروی انسانی است. این مشکلات نیاز به حل اساسی دارند و رئیس جدید ستاد باید آنها را حل کند».

واقعیت این است که پس از جنگ ۳۳ روزه در سال ۲۰۰۶، فرماندهان امنیتی رژیم صهیونیستی ارزیابی های جنگی به عمل آوردند تا میزان توان بازدارندگی تل آویو را بسنجند اما جنگهایی که این رژیم با فلسطینی ها انجام داده در واقع مقیاس کوچکتری از جنگ با حزب الله بوده و آخرین مورد نیز در هفته گذشته رخ داد و نشان داد که توان بازدارندگی رژیم صهیونیستی از بین رفته است.

درباره علت آن باید گفت که به عواملی متعددی مربوط می شود از جمله اینکه ارتش رژیم صهیونیستی با وجود اینکه برتری هوایی خود را تاکنون حفظ کرده اما کارایی لازم را در برابر زیرساختهای نظامی مخفی و پنهان ندارد. نیروی هوایی این رژیم شاید بتواند اهداف زیادی که قابل مشاهده هستند نابود کند اما در برخورد با جنبش ها و گروههای مسلحی که شیوه جنگ فرسایشی را دنبال می کنند و دست به تحرکات پنهان می زنند، عاجز است.

جنگ فرسایشی مقاومت، دشمن را به زانو در می آورد

در ثانی فقدان توان بازدارندگی رژیم صهیونیستی به پیشرفت توان گروههای مقاومت مربوط می شود که توان موشکی قوی دارد که اجازه ورود به جنگ فرسایشی برای مدت زمان طولانی را می دهد و این در شرایطی است که گنبد آهنین رژیم صهیونیستی توان لازم را ندارد و بنابر این بخش اعظم موشک هایی که از سوی مقاومت لبنان و فلسطین به سوی صهیونیستها شلیک خواهد شد، به هدف می رسند. این زمانی برای صهیونیستها دردناک تر می شود که توجه شود که مقاومت فلسطین که توان موشکی اش در مقیاسی کمتر در مقایسه با حزب الله لبنان است می تواند ضربه مهلکی به تل آویو وارد کند حالا اگر رژیم صهیونیستی بخواهد با حزب الله بجنگند چه وضعیتی خواهد داشت.

موضوع سوم اینکه اسرائیلی ها به توان ارتش خود اعتمادی ندارند اسرائیلی ها به توان ارتش خود اعتمادی ندارند و این پس از چند تجربه شکست خورده است و آنها ورود به جنگ طولانی مدت بدون تحقیق نتیجه ملموسی را بر نمی تابند.

رژیم صهیونیستی از سویی توان دیکته شروط سیاسی به نفع خود را ندارد و در مقابل هم گروههای مقاومت به تقویت توان جنگی خود افزوده و می افزایند و تل آویو قادر به توقف این روند یعنی تقویت و تجهیز گروههای مقاومت نیست.

اسرائیل در جنگ آتی با حزب الله مجبور به هدف قرار دادن مراکز و تاسیسات زیربنایی لبنان خواهد بود تا مانع از فرسایشی شدن و طولانی شدن جنگ شود. یعنی در شرایطی که حزب الله لبنان به دنبال تکرار پیروزی سال ۲۰۰۶ البته با وارد کردن ضربات دردناک بیشتر است در مقابل رژیم صهیونیستی با هدف قرار دادن لبنان تلاش خواهد کرد که دخالت های منطقه ای و بین المللی برای توقف جنگ را دنبال کند تا وارد جنگ فرسایشی نشود.

به اعتقاد برخی کارشناسان، تل آویو در جنگ آتی از بیم شکست دست به هر کاری خواهد زد و همه توان خود را به کار خواهد بست تا در مدت زمان کوتاه به اهدافش برسد اما واقعیت آن است که با وجود همه آنچه مقامات رژیم صهیونیستی در سر می پرورانند، شکست اخیر در غزه بار دیگر زنگ خطر را برای تل آویو به صدا درآورد که به نفع این رژیم نیست که وارد جنگ با حزب الله لبنان شود و همین ترس و آماده نبودن سبب شده است که از سال ۲۰۰۶ به بعد از جنگ پرهیز کند و از سویی هر گونه تلاش رژیم صهیونیستی برای احیای توان بازدارندگی از دست رفته هم با تحرکات حزب الله روبرو خواهد شد.

قدر مسلم آن است که رژیم صهیونیستی همواره از جنگ به عنوان چماقی برای تهدید استفاده کرده است اما در حال حاضر اوضاع کاملا برعکس شده استرژیم صهیونیستی همواره از جنگ به عنوان چماقی برای تهدید استفاده کرده است اما در حال حاضر اوضاع کاملا برعکس شده است. مقامات نظامی و سیاسی رژیم صهیونیستی به جبهه داخلی خود اطمینان داده اند که وارد جنگ جدید نخواهند شد و این ناشی از وحشت آنها از نتایج فاجعه بار هر جنگی برآنهاست.

جبهه داخلی هم از هرگونه اظهارات جنگ طلبانه مقامات خود ضد حزب الله با توجه به نتایج هولناک آن برای آنها در هراس هستند و هم از کوتاه آمدن این مقامات و اینکه وارد جنگ نخواهند شد در هراس هستند. این تزلزل در مواضع بیشتر جبهه داخلی رژیم صهونیستی را به وحشت فرو می برد زیرا گاهی این مقامات اعلام می کنند که جنگ آنقدر تبعاتی نخواهد داشت و زمانی دیگر تبعات هر جنگی را ویرانگر می دانند.

واقعیت این است که رژیم صهیونیستی در جنگ آتی و هر جنگی پس از آن راه به جایی نمی برد و هرگز پیروز نخواهد شد. مقاومت لبنان همانگونه که سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله لبنان گفت؛ آماده تر از قبل است.

 دبیر کل حزب الله لبنان اخیرا اعلام کرد: «نقطه ثقل اساسی امروز درباره اوضاع لبنان توان موشکی مقاومت است که به برکت این توان موشکی دشمن جرات حمله به لبنان را ندارد. امنیتی که ما هم اکنون در آن به سر می بریم به علت این معادله است و از همین رو شاهد هستیم که دشمن تمرکز خود را بر توان موشکی مقاومت از طریق ایجاد هراس و فشار دیپلماسی و ایجاد حالت ترس قرار داده است. خطاب به اسرائیلی ها می گویم که هر تجاوزی به لبنان یا حمله هوایی حتما با واکنش روبرو خواهد شد و مقبول نخواهد بود که دشمن مشابه قبل، بازگردد و لبنان را عرصه تاخت و تاز خود قرار دهد».

حجت الاسلام فاطمی نیا گفت: دعای ۳۳ دعای استخاره است. استخاره دو گونه است، یک وقت انسان با قلب و زبان خود از خدا خیر می خواهد که استخارۀ اصلی هم همین است. نوع دیگر استخاره به این شکل است که با تسبیح یا قرآن استخاره را انجام می‌دهند و آن بحث دیگری است. اینجا امام استخارۀ قلبی را ذکر می‌کند، منتها مثل حوائج دیگر که انسان از خدا می‌خواهد در اینجا امام به ما می‎آموزد که خدا به قلب ما بیندازد که کدام کار بهتر است؟ این خیلی مهم است. این دعا ممکن است که مستجاب شود شاید هم مستجاب نشود و متوجه اینکه کدام کار بهتر است نشویم، که باز هم از پروردگار می‌خواهیم. اصل این است که امام می‌خواهد بگوید که کار دست خدا است، در استخاره با قرآن و تسبیح هم همین است و کار دست خدا است.

وی ادامه داد: در مورد کلمۀ استخاره و اینکه استخاره از کجا مشتق شده است؟ بحثی وجود دارد. استخاره در اصل از خیر گرفته شده است و یعنی طلب خیر. منتها در این رابطه یکی از فقها به‌نام محمد بن ادریس عجلی که مرد بسیار بزرگی بوده، کتابی دارد به نام سرائر و در آن می‌گوید استخاره از خوار گرفته شده و خوار صدایی است که بچۀ گاو از خود در می‌آورد این اصطلاح چه ربطی به استخاره دارد؟ سید علی خان می‌فرماید که این کلام از این مرد بزرگ عجیب است و استخاره یعنی طلب خیر که با معنای مورد نظر ادریس تفاوت دارد. در ادامه سید علی خان می‌گوید اینکه استخاره به معنای طلب خیر است و آن را ربط دهیم به خوار این غلط است چون دو لفظ به هم شباهتی ندارند و گفتار باطلی است زیرا این دو کلمه به هم ربطی ندارند. اینجا استخاره از استخیار گرفته شده که اجوف یایی است در حالیکه که استخاره‌ای که از استخوار گرفته شده اجوف واوی است. سید می‌فرماید اینها را به هم ربط دادن نوعی باطل گویی است. پس اصل استخاره از استخیار گرفته شده یعنی طلب خیر از خدا.

وی افزود: استخاره این است که هر کاری که می‌خواهیم انجام دهیم از خدا طلب خیر کنیم. بزرگان دین همواره گفته‌اند که مشورت مقدم بر استخاره است. استخاره وقتی است که ابهامی در گوشه‌های قلب شخص بماند. یک زمانی مشورت هم نتیجه نمی‌دهد و یا شرایط مشورت وجود ندارد، در اینجا شخصی که شرایط استخاره کردن را داشته باشد می‌تواند استخاره را انجام دهد. در روایات آمده است که پیامبر اکرم استخاره را به اصحاب خود آموزش می‌داده مانند اینکه یک سوره از قرآن را آموزش دهد و می‌فرمود چنانچه یکی از شما قصد انجام استخاره داشت دو رکعت نماز بخواند سپس بگوید خدایا من از تو به واسطۀ علمت خیر می‌خواهم.

حجت الاسلام فاطمی نیا گفت: حضرت صادق نیز فرمود برای استخاره دو رکعت نماز بخوان و بگو خدایا در این کار به ما خیر عطا کن. این هم یک نوع استخاره است. امام جواد نیز برای استخاره صد مرتبه ذکر استخیر بالله را تکرار می‌کردند و دو رکعت نماز می‌خواندند. در نمونۀ دیگری از استخاره امام صادق فرمود اگر امر مهمی برای شما پیش آمد با خدا مشورت کنید و اگر خدا به قلبت انداخت آن را انجام بده و این استخاره به این طریق است که بعد از نماز واجب سجده به جا می‌آورد و در آنجا می‌گوید خدایا بهترین کار را نشانم بده، سپس ببیند چه چیزی به دلش افتاد و همان را انجام دهد.

وی ادامه داد: پس استخاره‌ای که امام سجاد در اینجا آورده است مربوط به تسبیح و قرآن نیست، فقط طلب خیر با زبان است.

وی افزود: شیخ مفید فرموده استخاره در واجبات نیست، در چیزی که خدا نهی کرده نیز استخاره وجود ندارد و استخاره در مباح و مستحبات است. از آداب استخاره کننده این است  که شخص استخاره کننده ظاهر خود را از آلودگی‌های حدث و خبث طاهر کند.

این کارشناس دینی گفت: همچنین باطن خود را از شک و ریب پاک کند. در ادامه می‌فرماید که دو رکعت نماز بخواند و بعد از حمد هر سوره‌ای که می‌خواهد بخواند و در رکعت دوم قنوت را به جا آورد. در این نماز و دعا تا زمانی که تمام شود با قلب و روح خود به خدا توجه کند و از خدا خیر بخواهد.

حجت الاسلام فاطمی نیا ادامه داد: در بارۀ استخاره با قرآن و تسبیح نیز شیخ مفید می‌گوید در آنجا نیز مؤدبانه برخورد کنید چه خوب بیاید چه بد باید حال یکسانی داشته باشید و در هر صورت سپاس خدا را به جای آورید.

وی افزود: روایاتی نیز وجود دارد که سفارش شده با قرآن استخاره کنید، استخارۀ قرآن بسیار مشکل است و باید به شخص موهبت داده شود وگرنه هرکسی توانایی انجام چنین استخاره‌ای را ندارد. در استخاره باید معقول بوده و شخص استخاره کننده هم باید بر این امر وارد باشد. البته فراموش نشود که استشاره مقدم است.

وی گفت: در دعای استخارۀ حضرت فقط قلب و زبان مطرح می‌شود و فقط معنای خیر داشته و بحث تسبیح و قرآن مطرح نیست. حضرت در این دعا می‌فرماید: خدایا من در این دعا طلب خیر می‌خواهم به سبب علم خودت  کار خوب را به من حکم کن. الهام کن به ما معرفت اختیار را. خدایا اگر انتخاب صحیح را بر ما الهام کردی شک را از دل ما بیرون کن.خدایا معرفتی به ما عطا کن تا به آنچه برای ما مقدر کرده‌ای راضی باشیم.

حجت الاسلام فاطمی نیا ادامه داد: بازی کردن با استخاره و تکرار مداوم یک استخاره خطرناک است. البته اگر بعد از چند ماه شرایط استخاره تغییر کرده باشد، می‌شود مجددا استخاره گرفت با توجه به این نکته که استخاره برای اصل یک عمل باشد نه شرایط ظاهری آن. همچنین تأخیر و یا تأجیل  آنچه خدا برایمان مقرر کرده را نباید بخواهیم.

وی در پایان گفت: پس در این دعا حضرت طلب خیر از خدا می‌خواهد و این دعای مهمی است. همچنین در این دعا می‌خواهد هرچه خیر ما بود بدون شک و ریبی به آن راضی شویم. یکی از فواید استخاره این است که انسان را به یک سو می‌برد و تردید را از انسان دور می‌کند. استخاره این نیست که دلخواه ما روی دهد بلکه چیزی که خدا می‌پسندد می‌آید، و آن خیر ما خواهد بود. عمدۀ این دعا این است که خدا معرفت برگزیدن را به ما الهام کند.

گزارش از خبر گذاری مهر 

سید مهدی طباطبایی را همه می شناختند؛ همان پیرمردِ مهربان برنامه های صدا و سیما که در مناسبت ها درس اخلاق می گفت و با یادی از ائمه اشک بر چشمانش جاری می شد. بدون تعارف بود و هر نکته ای را که به ذهنش می رسید درست را بیان می کرد تا جایی که صراحت لهجه‌اش او را روزگاری از تلویزیون دور کرد. 

مبارز، حق طلب و شجاع

مرحوم طباطبایی نواده سید محمدکاظم طباطبایی یزدی و آیت الله سید عبدالهادی شیرازی بود. گرچه مرحوم طباطبایی را به عنوان استاد اخلاق می شناختند اما وی بر خلاف مشی موجود در آن روزها، که معمولا حوزه های علمیه سعی در عدم ورود به مسائل مختلف سیاسی را داشتند؛

به گفته خودش آشنایی اش با امام خمینی (ره) چنین روندی داشته: «امام خمینی هفت سال پس از پسرعمه‌های من منزل مقابل خانه آنها را خریدند. ما از هفت‌سالگی در آن خانه بودیم. آقای هاشمی رفسنجانی هم داماد خانواده مرعشی بود و در همان خانه بود. اولین روزی که آقای خمینی اثاث آورد... این اولین آشنایی من با امام خمینی در سال 1328 بود.»
او در جریان آغاز نهضت حضرت امام در سال 1342 به زندان افتاد و علت دستگیری هم فعالیت و همکاری با فدائیان اسلام بود. 

سید مهدی طباطبایی در طول اقامتش در شهر قم در محضر آیت الله بروجردی و امام خمینی(ره) به فعالیت می پرداخت اما عمده فعالیت وی در مبارزات سیاسی به حضور در مشهد باز میگردد. شاید کمتر کسی بداند که این سید مهدی طباطبایی بود که طرح لایحه‌ی کاپیتولاسیون را افشا کرد. او در این باره می گوید: «ماجرای کاپیتولاسیون را «عماد تربتی» (سناتور زمان شاه) شب به خانه آقای کفایی (میرزا احمد کفایی از روحانیون وابسته به دربار) آمد و گفت و همان شب هم ما نامه‌ای به آقای سعیدی دادیم و وی هم به آقای خمینی گفت...»

وفادار به انقلاب و در کنار رهبر

مرحوم طباطبایی همواره نسبت به انقلاب وفادار، دلسوز و دغدغه مند بود. ایشان در مصاحبه ای و پس از انتشار قسمت هایی از مراسم انتخاب آیت الله خامنه‌ای به عنوان رهبر معظم انقلاب در سال 1368، در گفتگویی بیان کرده بود: این صحبت‌هایی که درباره این فیلم شده و گفته‌اند سخنان ایشان نشان از عدم صلاحیت دارد، "بی‌عقلی" است. فرمایشات آیت‌الله خامنه‌ای در آن زمان، از روی "تواضع" بود. ایشان وقتی می‌خواستند به‌عنوان رهبر انتخاب شود با تواضع گفت که "نمی‌خواهم رهبر شوم". خود امام خمینی و همه اولیای الهی هم همین‌گونه بودند.

اما ارادت مرحوم طباطبایی به رهبری انقلاب و این جایگاه هنگامی خودنمایی می کند که بدانیم زمانیکه برخی به دنبال سواستفاده از صراحت لهجه ایشان در بیان انتقادات از اوضاع کشور بودند، وی به گفته خودش با شجاعت تمام و بدون هیچ ترسی گفت: ما نباید اقتدار و وجاهت رهبری را با هیچ اقتداری عوض کنیم.  ما هرچه به آبروی رهبر لطمه بزنیم به نظام لطمه زده‌ایم و این خیانت است. اگر احترام و آبروی رهبر حفظ شود، کشور محترم است و بدانید از گناهان کبیره، تهمت و ظلم به رهبری است و تصریح می کند؛ الآن بالاترین ضرری که به کشور خورده آبروریزی است. آبروی اشخاص نباید بریزد.

چرا این فساد‌ها به‌وجود آمده است؟ چون آبرو‌ها رفته است. آیا آبروی‌مان را رهبر برده است؟ خیر؛ ایشان که به همه نظام آبرو داده است. آبرویمان را اقتصاد برده است و از لحاظ اقتصادی و مفاسد اقتصادی آبرویمان رفته است.

اصول‌گرا و پایبند به اصول و نه "اصولگرا"

مرحوم طباطبایی نسبت به جریانات اصولگرایی موجود انتقاد وارد می کرد اما همچنان خودش را اصولگرا می دانست. وی در گفتگویی با جماران بیان کرده بود. «باید بگویم شخصا از ابتدا اصول‌گرا بوده ام و امروز هم خود را از اصول‌گرایان می دانم، علتش هم این است که به یک شرایط و خاستگاهی پایبند بوده و هستم که این شرایط در چارچوب اصولگرایی تعریف می شود.»

او رهبری را متعلق به همه می دانست و معتقد بود «الآن رهبر معظم انقلاب حتی کم‌نظیر هم نیست، بلکه بی‌نظیر است. آقای خامنه‌ای شخصیت فراجناحی دارند و رهبر کل یک ملت هستند. نباید برخی اصولگرایان بگویند رهبری فقط متعلق به اصولگرایان است، باید شأن رهبری را حفظ کرد.»